کلیشه ای شده این روزها پیامک ها
دلم گرفته ز متنش: «به یادتان هستم»...
پ.ن. دیشب در دل هیئت که مداح، شعری که بناست امشب در نجف و برای مسیر پیاده بخواند، می خواند و تمرین می کرد، فهمیدم چه قـــــدر کم گذاشتم... شب و روز و لحظه به لحظه برای کربلایی شدن و کربلایی بودن کم گذاشتم، این ها به کنار، چه قدر برای همین رفتن و لااقل نرسیدن هم کم گذاشتم، با بهانه های بی خود و بی جهت که معنی اش می شود خودِ خودِ بی توفیقی! هرقدر هم که سید برایم از شرایط خاص خودم و خانواده و مصطفا و زمین و زمان بگوید. انا اعلم بنفسی من غیری...
مهم تر از خود نرفتن، نخواستن است. نخواستم؟ یعنی نخواستم؟ ...
* عشق جنون می طلبد مرد کیست؟
حسین