چو نیلوفر
عاشقانه
چنان می‌پیچم به‌پای تو؛که سرتا پابشکفد گل ز هر بندم در هوای تو...

به دست یاری
اگر که نگیری تو دست دلم را دگر که بگیرد؟به آه و زاریاگر نپذیری، شکسته دلم را دگر که پذیرد؟

پ.ن1. تا هشت آبان، سالروز درگذشت قیصر دو سه روزی مانده هنوز! ولی شعر نیلوفرانه اش عجیب در ذهنم وول می خورد این روزها.
پ.ن2. همین که در طول حیاتت "مایه دلخوشی" اش باشی، مرگت "حقیقتا داغدار"ش کند و "از دست دادن "تو برایش "خسارت بار" باشد دنیایی می ارزد! یعنی می ارزیده ای لابد! دنبال درخت رابطه لازم نیست بگردی عزیز!

پ.ن3. روحش شاد. فاتحه!