چهارم اردی ­بهشت

به نظرم از نعمت­ های بزرگی که خداوند به یک نفر می­ دهد، درک نعماتی است که به او داده! دیدن "دست خدا" در زندگی­ اش! این­که "سلسله اگرها" را به او نشان دهد که خوب شیرفهم شود که چه لطف و رحمت بزرگی به او کرده است...
چهار اردی­بهشت روز خوبی بوده، چند سالی است؛
چهار اردیبهشت روز خوب­ تری بود، یک سال گذشته. روزی که دست خدا را دیدم که نداشته­ ی حسرت­ باری را هدیه داد؛
و روز خوبی بود امسال، در کنار دوستانی عزیز؛
و خواهد بود، سال های بعدتر، ان شاءالله!

پ.ن. این آخرین "بهانه­ ی هر روز" بود که اینجا نگاشته می­ شد. قصد تعطیلی اینجا را ندارم، که دیگر احتیاجی به بهانه برای نوشتن نیست؛ بلکه می­نویسم...
تغییراتی در راه است؛ به زودی!