هَیهاتَ أَن یَغلِبَنی هَوای و یَقُودَنی جَشَعی إلى تَخَیُّر الأَطعِمَةِ؛
و لَعَلَّ بِالحِجازِ أَو الیَمامَة
مَن لا طَمَعَ لَهُ فی القُرص
و لا عَهدَ لَه بِالشِّبَع...
هیهات که هواى نفس بر من چیره گردد
و حرص و طمع مرا وا دارد که طعامهاى لذیذ بر گزینم؛
در حالى که در «حجاز» یا «یمامه» کسى باشد که:
به قرص نانى نرسد
و یا هرگز شکمى سیر نخورد...
از نامه 45 به عثمان بن حُنَیف
پ.ن. حجاز و یمامة مولا، فرقی با سومالی امروز دارد؟
کسانی که امیدی بر یک قرص نان هم ندارند، چه رسد به روزگار سیری...(+)(+)(+)
۹۰/۰۶/۰۳
ان شاءالله مسیر رو درست انتخاب کنیم...