رضوان من الله اکبر - 5

"اوس علی" نه دانشجوی دانشگاه­های مشهور کشور است و نه فارغ التحصیل از آن­ها، نه طلبه است و نه... یک استاد بنای ساده است، اهل همان اطراف، خراسان جنوبی. دو جهادی نوروز آمده و چند تایی هم تابستان. نوروز امسال با هم پابوس امام رضا -ع- مشرف شدیم و تابستان پارسال با بچه­های جهادی­ علم و صنعت پابوس ارباب رفت، پیاده...
بعد از استراحت ظهر تا آخر شب معمولا یا کتاب می­خواند یا بچه­ها رو از گوشه سالن نگاه می­کند. هرچند گاهی بعد از ظهرها هم کاری برای خودش جور می­کند و مشغول آن می­شود، تعمیر روشویی، سیمان کشی حیاط مدرسه یا ...
نزدیک عید که می­شود بیش­تر از همه حواسش به خانواده مددجویی است که در کنارش کار می­کنیم. دقت می­کند که چیزی از قلم نیفتد در هدایا. بیش­تر از همه ما مراقب است که شأنشان حفظ شود و کسی بویی نبرد...
با ذکر "یا علی، یا علی" بچه­های گروه است که تازه دستان "اوس علی" گرم می­شود به کار. گاه گاهی با شعرهایی که می­خوانند همراهی می­کند و بعضی وقت­ها دیده­ام که بغض و اشک امانش نمی­دهد.
یادم نمی­رود نوروز 88؛ چند ساعتی تا مراسم عروسی دخترش مانده بود ولی تا آخرین لحظات پیش بچه­ها ماند. تا آخرین لحظه قول می­­گرفت برای تابستان و نوروز آینده که فراموشش نکنیم...

خلاصه آن­که اوس علی بنا، حدود پنجاه ساله، عضو ثابت گروه جهادی ماست؛ همین!

برای اوس علی مختصرتر از این نمی­شد نوشت! همیشه دوست داشتم از حضورش فیلم بسازم، برای دلِ خودم!