روزهایی هست که به مشکلی می رسی که از همه ناامید می شوی.
وقتی که مطمئن می شوی که هیچ کسِ هیچ کس نمی تواند کاری برایت بکند، جز خودِ خدا.
کارَت می شود التماس دعا گفتن و قدم زدن و ذکر؛
مثل این روزهای من...
انگار باید به جایی برسی که بگویی: متی نصرالله؟ تا بشنوی: ألا إن نصرالله قریب... (+)
۹۰/۰۵/۱۱
یعنی میشه...؟
ان شاء الرحمن!