قطعه ای از بهشت
باید بایستی و آماده تر شوی. اصلا اینجا خلوت تر هم هست از دور ضریح. هرچند ضریح و این که تا می توانی نزدیک شوی لذتی دیگر دارد برای خودش، اما ترجیح می دهی چند لحظه ای اینجا خلوت کنی، با خودت و امامت، یا بهتر که فکر می کنی، با پدرت...
شبیه مرغک زاری کز آشیانه بیفتد جدا ز دامی مادر به دام دانه بیفتد
شبیه طفل جسوری که رنج داده پدر را برای گریه اش اینک سراغ به فکر شانه بیفتد
درست مثل جوانی شرور و هرزه و سرکش که وقت غصه و غربت به یاد خانه بیفتد
شبیه متهمی که به دست خویش بمیرد ویا به پای خودش دست تازیانه بیفتد
...
به حال آن که برون از بهشت گشته عجب نیست که در جهنم غربت به یاد خانه بیفتد...
***
از دوست داشتنی ترین مکان های این دنیا برای من، مسجد جامع گوهرشاد است، وقتی هنوز وارد ایوان مقصوره نشدی، در هر دو طرفت سکویی است ورودی به ایوان و دیوار کوتاهی که ایوان را جدا کرده از مسجد. عجب لذتی دارد نشستن روی این سکو و تکیه دادن به دیوار و تماشای گنبد...
(و چقدر اضافی به نظر می رسد کابین فلزی که در مسیر دید گنبد قرار گرفته برای تویی که بی هیچ واسطه می خواهی اش...- خدا می داند که در آن صبح سرد بهمن ماه مشهد، در اوج خلوتی حرم چقدر تلاش کردم که تنها عکسی که در حرم گرفته ام در تمام عمر خالی باشد از حضور کابین!- )
***
جمعیت فراوان، ولی آرام آرام و با احترام از ورودی مسجد داخل می شوند. هرکس رویه ای دارد برای خود. چیزی که مشترک است این میان ادب است و آرامش. قیافه و طرز لباس پوشیدن ها حداقل تمایزی می دهد بینشان به ظاهر ولی چقدر اینجا مهربان ترند همه با هم! خاصیت بهشت است دیگر!
***
به خودت که می آیی می بینی شاید ساعتی گذشته است و نشسته ای هنوز. گاه گاهی هم که آشنایی رد می شود، اغلب کفایت می کند به سلام و علیکی دورادور و می رود گوشه ای برای خودش پیدا کند. کم کم باید بلند شوی و قدم های آخر را برداری. همه جور بویی حس می شود در این حریم، اگر شامه ات دست کاری نشده باشد در این روزگار؛ بوی عطر یاس، بوی سیب...
ادامه دارد اگر اجازه دهند...هفت قدم فاصله - تا راه آهنی
شش قدم فاصله - آهنی دوست داشتنی
پنج قدم فاصله - لحظه دیدار نزدیک است...
چهار قدم فاصله - یا اباالجواد
سه قدم فاصله - بر آستان جانان...
کفش داری 11
محفل اشک
...
خودت لیستشون کن
من رمیده دل آن به که در سماع نیایم
که گر به پای درآیم به در برند به دوشم...
بیش از این نمی تونم اخوی... سخته!